Terug in de tijd: De Berner-conferentie en het programma van de nieuwe Democratische Republiek
Vanwege het gevaar van de Tweede Wereldoorlog moesten de antifascisten ondanks alle moeilijkheden en gevaren hun activiteiten vergroten. Met dit doel vond van 30 januari tot 1 februari 1939 de zogenaamde Berner Conferentie van de KPD plaats nabij Parijs. Er namen 22 kameraden deel, waaronder Wilhelm Pieck en nog eens elf leden van de centrale commissie van de KPD.
De belangrijkste taak van de Conferentie van Bern was de strijd tegen de naderende oorlog om het Duitse volk te redden van de ramp. Mocht de oorlog toch uitbreken, dan moest deze worden beëindigd zodra het Hitler- fascisme was gevallen. De KPD hekelde met name de agressieve houding van de fascisten tegenover de Sovjet-Unie.
De conferentie van Bern kenmerkte de oprichting van het eenheidsfront en het volksfront als een beslissende kracht om het fascisme omver te werpen.
Ontleend aan het geschiedenisboek van de DDR voor de 9e klas, status 1982
Ontleend aan het geschiedenisboek van de DDR voor de 9e klas, status 1982
Om de vereniging van alle tegenstanders van Hitler te vergemakkelijken en hen een duidelijk doel te geven, ontwikkelde ze een programma voor de periode na de val van het fascisme, het ‘Programma van de Democratische Republiek.’
Ontleend aan het geschiedenisboek van de DDR voor de 9e klas, status 1982
Deze programma-eisen kwamen overeen met de belangen van de arbeidersklasse, evenals met de andere arbeiders klassen en lagen van de mensen. Ze zouden daarom de basis kunnen zijn voor de vereniging van alle antifascistisch-democratische krachten om het fascisme omver te werpen, om oorlog te voorkomen, voor een nieuw Duitsland.
De sociaal-democratische leiding verwierp nog steeds de herhaalde aanbiedingen van de KPD om samen de oorlog te voeren. In het voorjaar van 1939 deed Heinrich Mann een beroep op de arbeidersklasse om de krachten te bundelen voor een gezamenlijke strijd. Hoewel de KPD deze oproep verwelkomde, reageerde de Sociaal-Democratische Raad voor Emigratie niet op dit voorstel
In het voorjaar van 1939 slaagde de KPD erin een aantal stakings- en protestcampagnes op gang te brengen tegen slechte arbeidsomstandigheden, overhaast werken en verlengde werktijden. Protestbewegingen vonden plaats in het Saargebied, in het Rijnland en in enkele grote steden.
Ontleend aan het geschiedenisboek van de DDR voor de 9e klas, status 1982
Ondanks de zelfopofferende strijd van de Duitse antifascisten was het echter niet mogelijk de fascistische dictatuur omver te werpen en de ontketening van de Tweede Wereldoorlog door het Duitse fascisme te voorkomen.
