FSO 125p, de Poolse Fiat

‘De grote broer Fiat’ begon zijn carrière in de late jaren 1960, hoewel het niet langer een state-of-the-art auto op het moment was. Na 23 jaar productie was Fiat’s licentie verlopen, en de vooruitzichten voor verbetering werden in Polen niet gezien.

Het was1 januari 1983. In Polen, hoewel opgeschort, bleef de staat van beleg en was de economische situatie in slechte staat. Onder dergelijke voorwaarden verviel de Italiaanse productielicentie van de Poolse Fiat 125p en werd de naam gewijzigd in FSO 125p (FSO 1300/1500). Op het eerste zicht te zien: het ontbreken van een karakteristieke ‘Fiat touch’. Er kwam een nieuw logo op de grill en de terugkeer van het zijaanslagsignaal op het spatbord was een feit, dit keer in de vorm van een rechthoek.

Dus je zou kunnen vragen: wat is het probleem? Het feit dat de productielijn waarop deze auto was gemonteerd zijn jaren had gehad. Daarnaast waren er moeilijkheden bij het leveren van materialen van buitenlandse bedrijven. Dat maakte het niet gemakkelijk om de kwaliteit op een gemiddeld niveau te handhaven. Op dat moment werd fso 125p geïnstalleerd voor goed gebruik met onderdelen die net voorradig waren, wat, in combinatie met de eerder genoemde staat van de machines in de fabriek, resulteerde in zelfs slechte kwaliteit van auto’s.

Met de naamswijziging kwamen ook nieuwe modelbenoemingen: ‘C’, ‘M’, ‘L’, ‘E’ en ‘S’. De eerste daarvan, de zogenaamde Klassiek, was een extreem uitgeput voertuig. Tevergeefs was het zoeken naar rariteiten als: zijdeurlatten, doppen, kofferbakverlichting, ruitenwisserprogrammeur of zelfs verwarmde achterruit. Het tegenovergestelde was de ‘L’ versie, die alle faciliteiten dei bij de ‘C’ ontbraken wel bevatte. Bovendien kon het (maar het moest niet) met een toerenteller en mistlichten voor worden uitgerust. De letter ‘M’ werd gebruikt op voertuigen met polonaise motoren, ‘E’ werd gebruikt met eenheden met een elektronische ontstekingsmodule, en ‘S’ werd gebruikt met een versterkte motor.

Sinds 1984 was het aanbod een 1,5-liter motor, afkomstig uit de Polonaise, met een vermogen van 75 (of in een versterkte versie van 82 pk), die als gevolg van een andere versnellingsbak gedwongen het herontwerp van de middentunnel was. Een jaar later werd een handgeschakelde vijfversnellingsbak aan de set toegevoegd. In tegenstelling tot de schijn, de Polonaise motor was niet hetzelfde als in de ‘grote Fiat-broer’, omdat ongeveer 150 structurele veranderingen werden aangebracht (bijvoorbeeld een distributieriem werd gebruikt) om de werking ervan te verbeteren, maar het grootste probleem – ondersteund op 3 lagers krukas – bleef. De 1.3 motor werd nog korte tijd aangeboden, maar de timing van de terugroepactie hieromtrent is niet precies bekend.

In februari 1991 werd de productie voor het eerst onderbroken vanwege de lage vraag, en de prijs was te hoog. Kortingen en acties hielpen niet. Vooral na de opening van de grenzen, Polen begon te vangen op gebruikte, maar moderne en goed geassembleerde voertuigen uit het Westen. Na twee maanden werd de productie hervat, maar pas eind juni, toen de productie van de FSO 125p eindelijk werd afgerond.

Wat was de fso 125p eigenlijk voor ene voertuig? Luidruchtig, oneconomisch, een slechte dynamiek en zelfs een verschrikkelijke kwaliteit van vakmanschap. Bovendien werd het veroorzaakt door onnauwkeurige besturing en zachte vering, kantelen van de auto op de bocht als een draaiend vlak. Het kon verrassend zijn dat fso 125p een betere dynamiek had dan de schijnbaar meer moderne Polonaise, dankzij het lagere gewicht. Helaas was er een fase in de geschiedenis van de 125p, zelfs in de dagen van de licentie, dat het zijn charme verloor – meer elegante chroom additieven waren weer in het voordeel van plastic, functionele voorzieningen werden weggenomen, totdat het werd gebracht aan de staat van 1991, toen honderden auto’s werden geparkeerd in de fabriek op parkeerplaatsen in afwachting van hun nieuwe eigenaren.

Vandaag de dag beleeft FSO 125p echter een tweede jeugd, die het aan twee groepen te danken heeft. De eerste is de voormalige eigenaren van dergelijke auto’s, die genegenheid voor hen trekt. De tweede groep zijn jonge mensen die zich de Poolse Volksrepubliek niet kunnen herinneren, maar heel graag de sfeer willen voelen van de tijd dat hun ouders of grootouders leefden. En terwijl 125p de bestuurder geen sportieve rijervaring biedt, zal het een unieke reis naar het verleden bieden met de begeleiding van de juiste muziek die uit safari 2-radioluidsprekers komt. En als de sneeuw ook valt, zal de auto je laten zien (lees: voelen) waar de achteraandrijving voor is.

Geef een reactie