Berlijnse naoorlogse modernistische gebouwen strijden om de status van UNESCO-erfgoed

In de nasleep van Stalins mislukte blokkade van West-Berlijn, begon de door de Sovjet-Unie gesteunde Oost-Duitse regering te midden van de ruïnes van de stad een socialistische utopie te bouwen. Momenteel loopt aan aanvraag voor diverse zaken om opgenomen te worden als UNESCO erfgoed.

Aan weerszijden van het verdeelde Berlijn werden stalinistische woonblokken aan de Karl Marx Allee en hoge modernistische torens in de Hanzewijk gebouwd. In de jaren vijftig was Berlijn nog niet verdeeld door een Muur, maar de stad was al politiek en cultureel gepolariseerd. Concurrerende stadsvisies voor de verwoeste stad vormden een centraal subplot in dit strijdtoneel van ideeën.

Vroeg in het decennium, in het oostelijke deel van de stad, bouwde het communistische regime een sprankelende nieuwe boulevard genaamd Stalin Allee – naar de allesoverheersende Sovjetdictator die in 1953 zou sterven. Het ensemble van grote woongebouwen langs de brede twee kilometer lange straat combineerde socialistisch classicisme en sierlijke Pruisische architectonische stijlen. Het is sindsdien omgedoopt tot Karl Marx Allee.

Ondertussen gaven de autoriteiten aan de andere kant van de stad tientallen modernistische architecten de opdracht om een ​​nieuwe woonwijk te bouwen te midden van de ruïnes van West-Berlijn, in wat later het Hansaviertel werd.

Die gebouwen, ontworpen door onder meer Le Corbusier en Walter Gropius, zouden binnenkort kunnen toetreden tot hun door de Sovjet-Unie ontworpen tijdgenoten op de UNESCO-werelderfgoedlijst als de Berlijnse Senaat zijn zin krijgt.

Karl-Marx-Allee en Interbau 1957 — Architectuur en stadsontwikkeling van het naoorlogse modernisme is de naam van het voorstel dat de procedure zal ingaan voor de zogenaamde ‘voorlopige lijst’ van Duitsland voor UNESCO.

Ondertussen zal de Waldsiedlung Zehlendorf in het uiterste westen van Berlijn, de zes bestaande ‘Berlin Modernism Housing Estates’ uitbreiden die in 2008 een UNESCO-werelderfgoed werden.

Deze revolutionaire sociale woonwijken, gebouwd tussen 1913 en 1934, werden grotendeels gesticht tijdens de sociaal-democratische Weimarrepubliek. Velen waren de visie van Bauhaus-meesters zoals Bruno Taut.

Geef een reactie