Opnieuw ingerichte documentatie- en gedenkplaats ingehuldigd
De werkwijze van de staatsveiligheidsdienst van de voormalige DDR is nu weer uitvoerig te zien in de documentatie- en gedenkplaats van Rostock. Na een aantal jaren van renovatie is het gebouw maandag 10 mei overgedragen aan de directeur van het staatscentrum voor politieke vorming, Jochen Schmidt. Volgens het ministerie van Financiën moest het monumentale complex volledig worden gerenoveerd. De verschillende gebruikstijden, vooral in het detentiegebied, moesten worden gehandhaafd. De staat en de federale overheid deelden de renovatiekosten van ongeveer vier miljoen euro.
Volgens de informatie mocht de staat van de eerste bewoning tijdens de renovatie nadrukkelijk niet worden hersteld. Het doel was eerder om te streven naar een authentiek uiterlijk dat kon worden bewezen door bevindingen. “Veel tekenen van ouderdom, vervuiling en kleine beschadigingen zijn daarom geaccepteerd en behouden”, zegt minister van Financiën Reinhard Meyer (SPD) bij de overdracht. “Ook al lijkt er aan de oppervlakte niet veel te zijn veranderd, de effecten zijn immens. We hebben dit gebouw bewaard voor toekomstige generaties als een plaats van authentieke herinnering.”
Zoals Landeszentralen-directeur Schmidt aankondigde, is er een openingsevenement voor de documentatie- en gedenkplaats gepland op 2 juli. Daarna, kan men de Stasi-documenten aanschouwen. “Omgaan met de geschiedenis van politieke vervolging in de DDR zal de focus blijven van onderwijs- en bemiddelingswerk.”
Het bouwgedeelte van de huidige documentatie- en gedenkplaats werd eind jaren vijftig gebouwd en deed dienst als centrum voor voorlopige hechtenis in de Stasi. Niet zichtbaar voor buitenstaanders, bevond het zich op het terrein van het districtsbestuur van het Ministerie van Staatsveiligheid (MfS). De eerste gevangenen kwamen in 1960. In 1989 arresteerde de Staatsveiligheid daar ongeveer 4.900 mannen en vrouwen om overwegend politieke redenen.
Deze omvatten bijvoorbeeld de misdrijven ‘agitatie’, ‘contacten leggen tegen de staat’ en, in toenemende mate, ‘pogingen om de republiek te ontvluchten’. Het MfS-voorarrest had ongeveer 50 cellen verdeeld over drie verdiepingen. De gedetineerden moesten gemiddeld vijf tot zes maanden voorlopige hechtenis doorstaan met constant verhoor en in extreem isolement totdat ze formeel werden berecht door een rechtbank en overgebracht naar een penitentiaire inrichting.
Bron: DPA
